Aktualności

4 grudnia – w naszej szkole odbyły się XVI Dzielnicowe obchody Święta Wolontariusza “Wolontariat z Ochotą”. Liceum Słowackiego gościło w swoich murach wiele szkół i placówek działających na terenie dzielnicy Ochota. Więcej…

Warszawa, 9 grudnia 2019

UCZNIOWIE LICEUM SŁOWACKIEGO!

W ostatnich dniach miało miejsce bardzo zasmucające naszą szkolną społeczność zachowanie jednego z uczniów. Chodzi o jego nienawistny wpis w internecie na temat koleżanki. Uczeń ten poniesie konsekwencje swojego czynu. Jako dyrektor szkoły informuję, że w liceum im. Słowackiego nie toleruje się przypadków hejtu, przemocy psychicznej i fizycznej, nietolerancji. Osoby, które dopuszczą się takich czynów, zostaną ukarane, a konsekwencją może być usunięcie ze szkoły, powiadomienie policji, prokuratury i sądu rodzinnego.
Liczę na to, że będziecie zdecydowanie reagować, jeśli tego typu zdarzenia pojawią się w Waszym otoczeniu. Jeśli hejt albo inny przejaw przemocy lub dyskryminacji dotknie Was osobiście, pamiętajcie, że możecie liczyć na pomoc dyrekcji, pedagoga, wychowawców i innych nauczycieli. Nie pozwolimy, żeby nasza szkoła, wyróżniająca się dobrą atmosferą i tolerancją , zamieniła się w miejsce, którego musielibyśmy się wstydzić ze względu na zachowania naszych uczniów.
Proszę, żebyście mieli zawsze na uwadze konsekwencje czynów popełnianych z powodu złości i innych negatywnych uczuć żywionych wobec drugiego człowieka. Mogą one prowadzić do dramatycznych konsekwencji. W ostatnich latach w polskich szkołach miały miejsce samobójstwa spowodowane treściami zamieszczonymi w internecie. Nikt z dokonujących tych wpisów nie zdawał sobie sprawy zarówno z tego, że popełnia przestępstwo, z konsekwencji, jakie powodował w psychice rówieśnika, jak i z tego, jak może potoczyć się jego życie po udowodnieniu winy.
Mimo zdarzeń, które powodują moje zwątpienie w dobro jako podstawę relacji między ludźmi, ciągle liczę na Waszą mądrość, wrażliwość i serce. Liczę też na to, że macie świadomość wagi wypowiadanych i zapisanych słów. Mam nadzieję, że już więcej mnie nie zawiedziecie.

Agata Dowgird, dyrektor

Ogromnie dziękujemy za przeprowadzenie zbiórki dla schroniska. Zebraliście o 150 kg karmy więcej niż w zeszłym roku! Wspaniały rekord! Podarunki trafią do schroniska w Celestynowie 4 grudnia.

LIST DYREKTORA W ZWIĄZKU ZE ŚWIĘTEM ZMARŁYCH

Warszawa, 23 października 2019

Drodzy Uczniowie liceum im. Juliusza Słowackiego!

Zbliżają się ważne w naszej kulturze święta – Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny. To czas, kiedy myślimy o przemijaniu, śmierci i oswajamy się z nimi. Temu służy nasza coroczna impreza „Czytanie z dreszczykiem”.

Pierwsze dni listopada to także czas, kiedy myślimy o tych, którzy odeszli- naszych rodzinach, bliskich, a także o poprzednich pokoleniach. W naszej szkole co roku przełom października i listopada to okres, kiedy grupa uczniów wraz z nauczycielami porządkuje groby dawnych pracowników szkoły i zapala na nich znicze.

Chciałabym, żebyście pamiętali o ludziach, którzy tworzyli naszą szkołę od jej początków, przez trudne lata historii aż po czasy współczesne. Niech dzisiaj ich reprezentantami stanie się kilka postaci, które tutaj przywołam.

Oto one:

HENRYKA CZARNOCKA – jedna z właścicielek pensji dla dziewcząt, od której wywodzi się historia naszej szkoły. To ją przedstawił w swojej powieści „Emancypantki” Bolesław Prus jako panią Malinowską. Po objęciu pensji starała się stworzyć nowoczesną placówkę, dbając o właściwą higienę oraz rozwój uczennic. Prus poznał Henrykę Czarnocką, odwiedził jej pensję. Literaturoznawca Wacław Borowy napisał o tej wizycie „Prus parę godzin u niej siedział, całą szkołę oglądał i wszystko potem opisał z przyrodniczą dokładnością”. Czytając powieść „Emancypantki” dowiadujemy się, że Henryka Czarnocka to osoba zdecydowana i konsekwentna, stawiająca wysokie wymagania kadrze nauczycielskiej i samym uczennicom.

MARIA WIETRZYKOWSKA- uczennica pensji z czasów, kiedy przełożoną była Jadwiga Kotwicka. To jej autentyczne świadectwo ukończenia szkoły – poprzedniczki naszego liceum z czasów zaborów wisi w gablocie na korytarzu na I piętrze. Maria pochodziła z rodziny ziemiańskiej z okolic Radomia. W 1903 roku ukończyła w Warszawie szkołę prowadzoną przez Jadwigę Kotwicką z wynikiem ogólnym dobrym. Miała zdolności humanistyczne, słabiej radziła sobie z matematyką. Po ukończeniu szkoły wyszła za mąż. W czasie pierwszej wojny światowej prowadziła dziennik, który stał się interesującym przyczynkiem do badań historii tamtego okresu. Po wojnie poświęciła się działalności społecznej. Pisała artykuły do pism kobiecych. Kiedy mieszkała w Libiążu, doprowadziła do posadzenia alei dzisiaj blisko stuletnich drzew wzdłuż ulicy prowadzącej do bramy głównej kopalni „Janina”. To ona sprowadziła sadzonki i zorganizowała prace. Zmarła w 1959 roku. W 2017 roku jej wnuk przekazał świadectwo babci naszej szkole.

HELENA KASPEROWICZOWA – nauczycielka naszej szkoły od 1918 roku, jej dyrektorka w latach 1922-1955. W hołdzie jej osobie ufundowana została tablica przy wejściu do szkoły. To jej imię nosi nasza aula. Za czasów jej dyrektorowania szkoła otrzymała patrona – Juliusza Słowackiego, wybudowano także obecną siedzibę naszej szkoły. Dyrektor Kasperowiczowa  z narażeniem życia prowadziła tajne nauczanie oraz egzaminy maturalne w czasie II wojny światowej. Dzięki jej staraniom już w kwietniu 1945 roku została wznowiona nauka w gmachu naszej szkoły. Helena Kasperowiczowa zmarła w 1981 roku.

HANNA BIŃKOWSKA, pseudonim Joanna – uczennica naszej szkoły. Urodziła się w 1922 roku, należała do pokolenia Kolumbów. W szkole była bardzo lubiana i aktywna. Została wybrana do pocztu sztandarowego szkoły. Działała w harcerstwie. Uwielbiała przyrodę – las i wysokogórskie wspinaczki. Po wybuchu wojny działała w konspiracji, wstąpiła też na tajny uniwersytet. Wzięła udział w jednej z pierwszych akcji dywersyjnych wysadzenia pociągu koło Legionowa. W czasie powstania warszawskiego była sanitariuszką. 30 sierpnia 1944 roku została ranna na ulicy Długiej, traciła przytomność, nie była w stanie ewakuować się kanałami wraz z innymi powstańcami. Jej zwłoki zostały odnalezione dzięki staraniom koleżanek-harcerek w 1946 roku.

Przywołałam 4 biografie – dwóch nauczycielek i dwóch uczennic. To tylko przykłady bardzo wielu różnych losów osób związanych z naszą szkołą. Proszę, byście pamiętali o jej przeszłości, o ludziach, którzy tworzyli jej społeczność, do której i Wy należycie. Gorąco zachęcam do czytania publikacji poświęconych naszej szkole, które możecie znaleźć w bibliotece szkolnej. Jeśli w Waszych rodzinach, wśród znajomych są osoby związane z naszym liceum, poproście je o wspomnienia lub przeprowadźcie i zapiszcie z nimi wywiady. Chcemy mieć wiedzę nie tylko o losach osób wybitnych, nie tylko o zdarzeniach szczególnej wagi z historii szkoły, lecz także o codzienności. Będziemy te materiały wykorzystywać podczas bieżącej pracy szkoły oraz podczas obchodów setnej rocznicy nadania naszej szkole imienia Słowackiego, która przypada w 2022 roku.

Jesteśmy i będziemy myślą i sercem z tymi, którzy tworzyli historię naszej szkoły, a jednocześnie- historię dzielnicy, miasta, kraju.

Agata Dowgird, dyrektor

Obóz dla uczniów VII Liceum Ogólnokształcącego